De wereld op z'n kop!

Jaha de wereld is heel anders als je het op z'n kop bekijkt. Verfrissende kijk op zaken. Zou ik zelf ook eens moeten doen....

Jinke is erg orgineel en succesvol in het bedenken van andere en nieuwe manieren. Yasmin die doet haar ding en ziet wel waar het schip strand. Lukt het niet kan je altijd nog heel hard om je moeder huilen. Die lost het alsnog samen met je op. Heeft gedeeltelijk met haar leeftijd en achtergrond te maken maar ook het type kind. Ze is fysiek duidelijk roekelozer dan Jinke. Ze heeft regelmatig blauwe plekken omdat ze valt tijdens het full speed rennen of haar hoofd stoot tijdens een klauterpartij. Ik heb zelf ook al een fiks aantal kopstoten ontvangen door fysiek actieve spelletjes die ietwat roekeloos en vol vertrouwen in zichzelf en mij worden uitgevoerd. Ze klimt met gemak langs mijn benen omhoog naar boven. Van de commode in mijn armen springen als spelletje is ook heel leuk. Ik moet wel heel erg op mijn qui vive zijn omdat ze voor de lol en expres`naast`mijn open armen springt. Lekker spannend, nog harder lachen! Gisteren kroop ze zomaar ineens zelf en met gemak de trap op. Alsof ze dat ineens besloot. Ik stond een paar treden achter haar en bij een applaus van Jinke en Ernst draait ze zich abrupt om en springt zo naar mij toe. Schrik. Door de spijlen langs de trap past ze ook. Heeft ze zelf gemeten en mij bijna een hartaanval bezorgd.

Wat opvalt is dat ze in het begin als ze zich stootte geen sjoege gaf. Nu begint ze hard te huilen en komt ze naar mij voor troost. Wat een progressie!

Ook haar `praten´gaat denk ik heel aardig. Papa, mama Ji ~Jinke, kijk, die, uit, aan, pop of poep, oh oh, boem,ballon of iets wat daar op lijkt. En gisteren hoorden Jinke en ik een duidelijk een/twee/dwie. Ze kan ook mama zeggen op zo´n dweeperig lief toontje dat je denkt nu komt er een heel verhaal maar dan stopt het omdat de woorden ontbreken. Echt heel lief.

Wat ik bijzonder vind is dat ze tijdens de eerste twee weken in China vermoedelijk het meest angstige en behoudende kindje was van de hele reisgroep. Het is net een prachtig wild roosje wat heel langzaam opengaat en tot bloei komt.

Jinke is van de week door de vader van Ernst en Ernst zelf een keer naar school gebracht. Juf Agnes zag dit en wilde even zeker weten wie dat de nu was. Ze vroeg in de kring wie door haar opa naar school gebracht was. Jinke reageerde niet. Wie is er door haar opa in een rode jas naar school gebracht. Weer geen reactie. Niks voor Jinke. Jinke door wie ben jij naar school gebracht.....door Pake ...Heerlijk he.

De meisjes samen gaat ietsjepietsje beter. De momenten dat het samen goed gaat worden wat meer en de momenten van dikke stress iets minder. De ochtend tijden wisselen nog wel wat. Meestal 05.50 uur Yasmin de eerste geluidjes. Soms kunnen we d'r laten liggen en soms halen we haar toch maar omdat Jinke anders wakker wordt. Jinke heeft eigenlijk altijd rond 06.20 uur haar interne wekkertje. Nog even gezellig in het grote bed en dan begint de dag.

Langzamerhand maken we ook wat afspraken met anderen dan de familie. Het is wel zo dat we dat het liefst s´avonds tot niet te laat of overdag maar dan kort. Yasmin moet al 4 keer mee naar school, mee met boodschappen doen, Jinke heeft vriendinnetjes te spelen enzv. Drukte geeft onrust en zoals bij de meeste kinderen is het hier de ouderwetse `rust en regelmaat` wat de klok slaat gewoon omdat dat werkt.